باران ولایت

زبان حال حضرت زینب
همین جا شیرخواره گریه می کرد                       رباب بی ستاره گریه می کرد
گهی بر گاهواره گریه می کرد                              گهی بر مشک پاره گریه می کرد
خدایا از چه طفلم دیر کرده؟                           مرا بیچاره کرده، پیر کرده

چهل روزه که بوی گل نیومد                           صدای چهچه بلبل نیومد

״       ״       ״       ״                            (صدای زیبای حسین نیومد)

چهل روزه چهل منزل اسیرم                        غم چل ساله گویی کرده پیرم

به کربلای تو یک کاروان دل آوردم
امانتی که تو دادی به منزل آوردم
هزار بار به دریای غم فرو رفتم
که چند درّ غنیمت به ساحل آوردم
بجز رقیه که از پا فتاد پیش سرت
تمام اهل حرم را به منزل آوردم
گواه عشق خودم با تو ای حسین عزیز
نشانه ای به سر از چوب محمل آوردم
نظر به جسم کبودم مکن که دریابی
تنی رها شده از چنگ قاتل آوردم
 

( بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد)

باز آمدم ای همسفر ، ای تشنه کامم          من زینبم پیروز بر گشته ز شامم

با کودکان خسته ات باز آمدم من                 با یک دل پر غصه و زار آمدم من

خواهم عزای روز عاشورا بگیرم                    شاید خدا لطفی کند اینجا بمیرم